ავტომობილით მგზავრობისას უსაფრთხოება ნომერ პირველი საკითხია, ამ პროცესში ერთობლივად ჩართულია მრავალი მცირე თუ დიდი დეტალი, რომელთა გამართული ფუნქციონირება მნიშვნელოვანია ჩვენი მშვიდი და კომფორტული მგზავრობისთვის. ერთ-ერთ ასეთი დეტალი ნათურებია, რომლებიც როგორც ღამით ასევე დღისითაც უზრუნველყოფენ როგორც ჩვენს, ასევე მოძრაობის სხვა წევრების უსაფრთხო გადაადგილებას. კონკრეტულად ამ ბლოგში ვისაუბრებთ მოხვევის მანიშნებლის მნიშვნელობასა და მისი შექმნის ისტორიაზე.
მე-20 საუკუნის დასაწყისში, როცა ჯერ კიდევ არ იყო გამოგონებული მოხვევის მანიშნებელი, მძღოლები ერთმანეთს მოხვევის შესახებ მარცხენა ხელის გამოყენებით ატყობინებდნენ და მას შესაბამისად ხრიდნენ მარჯვენა ან მარცხენა მხარეს, იმის მიხედვით თუ რომელ მხარეს უწევდათ შემობრუნება.
სწორედ ე.წ ,,ხელის სიგნალის“ იდეა გახდა ინსპირაციის წყარო Percy Douglas-Hamilton-ისთვის შეექმნა და დაეპატენტებინა მოხვევის მანიშნებლის პირველი მოწყობილობა, სახელწოდებით - ,,Indicating The Intended Movements Of Vehicles”.
მოგვიანებით 1914 წელს, კინო ვარსკვლავმა, Florence Lawrence-მ გამოიგონა ,,მექანიკური სასიგნალო მკლავი“, რომელიც დამაგრებული იყო ავტომობილის უკანა ბამპერზე, ღილაკზე ხელის დაჭერით ის იწყებდა მოძრაობას იმ მიმართულებით, საითაც მძღოლი აპირებდა მოხვევას. თუმცა ჰამილტონის აპარატისგან განსხვავებით, ლოურენსის ეს ბრწყინვალე გამოგონება არ დაპატენტებულა, შედეგად მას არ მიუღია არც კრედიტი და არც მოგება.
მოხვევის მანიშნებლის განვითარების პროცესში გარდამტეხი როლი, 1925 წელს, Edgar A. Walz Jr.-ის მიერ პირველი თანამედროვე მოწყობილობის, Walz-ის გამოგონებასა და მის დაპატენტებას ენიჭება. ეს იყო ორი მოციმციმე ისარი და სამუხრუჭე შუქის ერთობლიობა. გამომგონებელმა სცადა საკუთარი პროდუქტი, იმ დროისათვის მსხვილი ავტომწარმოებლებისთვის შეეთავაზებინა, თუმცა ისინი არ დაინტერესდნენ და საბოლოოდ მისი ისტორია 14 წლის შემდეგ, მყიდველების გარეშე, დავიწყებას მიეცა.
1929 წელს Oscar J. Simler-მა შექმნა საკუთარი ვერსია, რომელშიც მისი წინამორბედის მსგავსად გამოყენებული იყო ორი, მარცხენა და მარჯვენა მხარეს მოხვევის მანიშნებელი ისარი და ნათურა რომელიც დამუხრუჭებისას ინთებოდა.
10 წლის შემდეგ 1939 წელს მოწყობილობა სახელწოდებით ,,Flash-Way Directional Signal” Buick-მა წარუდგინა ავტომწარმოებლებს, რომელმაც მალევე მოიპოვა აღიარება და დამონტაჟდა იმ დროის ზოგიერთ ავტომობილზე. ერთი წლის შემდეგ 1940 წელს, Buick-ის ეს წარმატებული გამოგონება კიდევ უფრო დაიხვეწა და განვითარდა, რის შედეგადაც, მოხვევის მანიშნებლები უკანასთან ერთად წინა მხარის განათებებსაც დაემატა.
1950-იანი წლების დასაწყისში მოხვევის მანიშნებლები ჯერ კიდევ განიხილებოდა, როგორც ავტომობილის დამატებითი აქსესუარი და არა როგორც აუცილებელი მოწყობილობა, რომელიც მფლობელს სურვილისამებრ შეეძლო შეეძინა და დაემონტაჟებინა საკუთარ ავტომობილზე. უკვე 1960-იანი წლების ბოლოსთვის, მოხვევის მანიშნებლები აუცილებელი და სავალდებულო გახდა ყველა ავტომობილისთვის და მათ ავტომწარმობლები საკუთარ ქარხნებში ამონტაჟებდნენ ავტომობილის აწყობისას. აქვე უნდა აღინიშნოს ის ფაქტიც, რომ მოტოციკლებისთვის მოწყობილობა 1973 წლის 1 იანვრიდან გახდა სავალდებულო. 1980 წელს მოხვევის მანიშნებლების წარმოების ტექნოლოგია განახლდა და მისი წარმოებისას გამოიყენეს LED ტექნოლოგია, ენერგოეფექტურობისა და გამძლეობის გამო.
დღესდღეობით თანამედროვე ავტომობილებში მოხვევის მანიშნებლებთან ერთად მრავალი სხვა მოწყობილობაა, რომლებიც ეხმარება როგოგორც მძღოლს ასევე მოძრაობის სხვა წევრებს უსაფრთხო გადაადგილებაში. მაგალითად გვერდითა კამერა, ან სულაც გამაფრთხილებელი შუქები გვერდითა სარკეებზე, რომლებიც გვანიშნებენ, რომ არ უნდა შევიცვალოთ ზოლი ან არ უნდა მოვუხვიოთ, რადგან გვერდით სხვა ავტომობილი მოგვყვება, რომელიც ე.წ ,,მკვდარ ზონაშია“. ასეა თუ ისე მოხვევის მანიშნებლების შექმნასა და მის განვითარებას საუკუნეზე მეტი ხნის ისტორია აქვს და აუცილებელია მათი მიზანმიმართულად გამოყენება, რათა სხვა მძღოლებმა დროულად შენიშნონ და მიხვდნენ ჩვენი მანევრის შესახებ.