როდესაც საკითხი უსაფრთხო მგზავრობას ეხება, სხვა მრავალ ინოვაციურ და თანამედროვე ტექნოლოგიებთან ერთად უნდა აღინიშნოს ღვედის მნიშვნელობა. რეალურად ის წარმოადგენს რეგულირებად სამაჯურს, რომელიც უზრუნველყოფს მძღოლებისა და მგზავრების პასიურ დაცვას. დღეს მის გარეშე მგზავრობა დაუშვებელთან ერთად რთული წარმოსადგენიცაა, თუმცა იყო დრო როდესაც სატრანსპორტო საშუალებები არ იყო აღჭურვილი ამ მნიშვნელოვანი დეტალით. ამ ბლოგში სწორედ მისი შექმნის ისტორიასა და დროსთან ერთდ მისი განვითარების ეტაპებზე ვისაუბრებთ.
მაშ ასე, უსაფრთხოების ღვედის შექმნის ისტორია ჯერ კიდევ 1800-იანი წლებიდან იღებს სათავეს, როდესაც სერ ჯორჯ კეილმა გამოიგონა იმ დროისათვის ინოვაციური მოწყობილობა და საკუთარი საჰაერო ხომალდი მისით აღჭურვა, რითაც მან სახელი გაითქვა და ამასთანავე მნიშვნელოვანი ნაბიჯი გადადგა აერონავტიკის განვითარების ისტორიაში. თუმცა მის მიერ გამოგონილი ღვედის დიზაინი იმ დროის ავტომობილებისათვის შეუსაბამო იყო.
მოგვიანებით, 1885 წელს ამერიკელმა ედვარდ კლაგჰორნმა დააპატენტა პირველი ღვედი, რომელიც აქტიურად გამოიყენებოდა ნიუ-იორკის ტაქსებში. რეალურად ის წარმოადგენდა უბრალო სამაჯურს, რომელიც მხოლოდ მგზავრის ფეხებს აფიქსირებდა ერთ პოზიციაში, სამწუხაროდ ამ გამოგონებამ ვერც პოპულარობა და ვერც ფართო გავრცელება ვერ მოიპოვა.
შემდეგი მნიშვნელოვანი განახლება უსაფრთხოების ღვედმა 1946 წელს მიიღო, როდესაც დოქტორმა ჰანტერ შენდელმა დახვეწა და გააუმჯობესა წინამორბედი ღვედის პრიმიტიული დიზაინი. შედეგად მან შექმნა განახლებული დიზაინის შესაკრავი ღვედი, რომელიც ბევრად უკეთ უზრუნველყოფდა მძღოლისა და მგზავრის დაცვას.აქვე უნდა აღინიშნოს, რომ შენდელს მნიშნელოვანი როლი მიუძღვის
უსაფრთხოების სხვა სისტემებშიც, კონკრეტულად კი, ჩაღრმავებული საჭისა და აირბაგის შექმნის იდეაში. 1950-იან წლებში ყველა სარბოლო ავტომობილი აღჭურვილი იყო ღვედებით, ის სავალდებულო გახდა, რათა ავტომობილს უფლება მოეპოვებინა რბოლაში მონაწილეობისთვის.
1900-იანი წლების შუა რიცხვებში, ორმა ამერიკულმა ავტომწარმოებელმა კომპანიამ, Nash-მა და Ford-მა გადაწყვიტეს უსაფრთხოების ღვედი მყიდველისთვის შეეთავაზებინათ, როგორც სპეციალური, დამატებითი ოფცია, რომლის შეძენაც სურვილისამებრ იქნებოდა შესაძლებელი. თუმცა, Ford-ის განცხადებით, იმ დროისათვის მყიდველთა მხოლოდ 2%-მა შეიძინა ღვედი. აღსანიშნავია, რომ ამ პერიოდში, შვედური კომპანია SAAB იყო პირველი ავტომწარმოებელი, რომელმაც უზრუნველყო და დაამკვიდრა უსაფრთხოების ღვედის სტანდარტი.
ღვედის ისტორიაში მომდევნო მნიშვნელოვანი განახლება 1955 წელს მოხდა, როდესაც ორმა ამერიკელმა, როჯერ გრიზოლდმა და ჰიუ დეჰავენმა შექმნეს სამ წერტილიანი ღვედის პირველი ვარიანტი. მოგვიანებით, აღნიშნული ღვედი გააუმჯობესა და დახვეწა ნილს ბოჰლინმა, სპეციალურად Volvo-ს ავტომობილებისათვის, რომელიც კომპანიამ დაიქირავა უსაფრთხოების უფროს ინჟინრად. საბოლოოდ Volvo-ში გამოყენებული სამ წერტილიანი უსაფრთხოების ღვედი არის წინამორბედი, რომელსაც დღეს თანამედროვე ავტომობილებში ვხვდებით. მალევე, Volvo-ს გენერალური დირექტორის ნათესავი ავტოკატასტროფაში გარდაიცვალა, რამაც კომპანიას უბიძგა შეექმნა უფრო უსაფრთხო ავტომობილები, რაშიც მნიშვნელოვან როლს სწორედ ბოჰლინის სამ წერტილიანი ღვედი ასრულებდა, რაც აქტიურად დაინერგა Volvo-ს ავტომობილებში. დადგენილია, რომ ნილს ბოჰლინის გარდაცვალების წლამდე(2002), მისმა ღვედმა მილიონზე მეტი ადამიანი გადაარჩინა.
მრავალი კვლევის შედეგად დადგინდა, რომ ღვედები ხელს უწყობენ სასიკვდილო ტრავმების შემცირებას, ამიტომ, დროთა განმავლობაში ავტომობილში მათი არსებობა და გამოყენება სავალდებულო გახდა. მსოფლიოს მასშტაბით, 1970 წელს, პირველი ადგილი, სადაც უსაფრთხოების ღვედი სავალდებულო გახდა, იყო ავსტრალია, კონკრეტულად კი, ვიქტორიას შტატი. ინდოეთში ღვედები სავალდებულო 1994 წლიდან გახდა ისიც მხოლოდ წინა სავარძლებზე, ხოლო უკანა სავარძლებზე მათი არსებობა 2002 წლიდან გახდა სავალდებულო.
ეს იყო უსაფრთხოების ღვედის შექმნისა და განვითარების ისტორია, რომელიც მნიშვნელოვან როლს თამაშობს უსაფრთხოების საკითხში და ყოველდღიურად მილიონობით ადამიანის დაცვას ემსახურება.