ჩაბნელებულ ოთახს ელექტროშოკის ციმციმი ანათებს. მის აუტანელ ტკაცა-ტკუცს ადამიანებისგამაყრუებელი ყიჟინა ემატება, რომლებიც ისე ახტებიან გონებადაკარგულ ბეკის, როგორც გიენების ხროვადაჭრილ ცხოველს. სახეში, მუცელში და მთელ ტანზე წიხლებს, ხელკეტებს და კონდახებს ურტყამენ. კიბორგის უსულო სხეული გაუნძრევლად გდია, ტკივილზე აღარ რეაგირებს. ვიღაც შუქს ანთებს, ვიღაც კიუგონო გვამს ხელბორკილებს ადებს. ისე, ყოველი შემთხვევისთვის, პოლიციელია და ჩვევაში აქვსგამჯდარი.

ოთახის კარი მძიმედ, ჭრიალით იღება. დერეფნიდან შერიფი შემოდის. სახეზე ზიზღნარევი, ირონიულიღიმილი დასთამაშებს. კიბორგისკენ ტლანქად იხრება და უსულო სხეულს დაჟინებით აკვირდება. უნდაბოლომდე დარწმუნდეს მის ვინაობასა და სასიცოცხლო ფუნქციების არარსებობაში. ეს ესაა ყელზე პულსიუნდა გაუსინჯოს, რომ ბეკი ხველას იწყებს და დარკოს აფრთხობს. საქმეში კვლავ ელექტროშოკი ერთვება.

შერიფი ხვდება, რომ ხელში დიდი განძი ჩაიგდო. ახლა ის კიდევ ერთხელ შეეცდება რებეკას სატყუარადგამოყენებას და რობოტი ლუის მორიგ სასიკვდილო თამაშში შემოტყუებას. ოღონდ ამჟამად, ყველაფერიგაცილებით მარტივად იქნება. აღარაფერს შენიღბავს. ლუი ხომ დამნაშავეა, ამიტომ გამოჩენისას, მისიადგილზე ლიკვიდაცია არავის გაუკვირდება. და ეს ისტორიაც, ამ სასტიკ ქალაქს გადახდენილი სხვამრავალი ისტორიის მსგავსად, მისივე ბნელ, უკიდეგანო ჯურღმულებში ჩაიფერლფლება და მალე აღარავისემახსოვრება.

სასიამოვნო ფიქრებში გართული შერიფი, აუჩქარებლად მიათრევს კიბეზე კიბორგის გათიშულ, რკინისსხეულს, რომელიც შიგადაშიგ, ზედაპირზე ზედმეტად ძლიერი დარტყმისას, ყრუ ხმას გამოსცემს.

................................................................

საკუთარი თავის ურყევი რწმენის სამეფოში ამაყად მდგარი სულელი არსებები ზემოდან, უდრეკადდასცქერიან სამყაროს. საკუთარი გეგმების გენიალურობაში დარწმუნებულნი სულის სიღრმეში ცეცხლსიღვივებენ და უხარიათ... ყოველი ამოსუნთქვისას უფრო მეტად ამტკიცებენ საკუთარ უპირატესობას დააქარწყლებენ ეჭვებს. მათი ურყევი გადაწყვეტილებები ისევე აშკარად იწყებს კაშკაშს, როგორც შუქურაზღვაში. ყველა, ვისაც ეჭვი ეპარება, ერთ წამში უმნიშვნელო ხდება მათთვის. და აი ასე, ეს „გენიოსები“, ავტომატურად ეუფლებიან ცალმხრივ ბილეთს ამპარტავნების მორევისკენ.