დედამიწის ცივ, შეუბრალებელ სიღრმეში, მრავალი წლის წინ მიტოვებულ მაღაროში, თავდაუზოგავად შრომობენ სანახევროდ ჟანგმოდებული რობოტები. პერიოდულად მწყობრიდან გამოდიან, შეშდებიან, შემდეგ ნაპერწკლები ცვივათ და ისევ ღრმად იჭრებიან გვირაბში… ხმას არ იღებენ, კითხვებს არ სვამენ. არც ქვანახშირი აინტერესებთ და არც ოქრო... უბრალოდ მუშაობენ… დაუსრულებლად თხრიან…

მათი მკრთალი თვალები, უსულო შუქს ფენს ჭუჭყიან სიბნელეს, როცა გაურკვეველი დანიშნულებით, სულ უფრო ღრმად მიიწევენ ბუნდოვანი მიზნისკენ…

მხოლოდ ერთს ხვდებიან, გრძნობენ, იციან, რომ ზემოთ მყოფი იდუმალებით მოცული, საეჭვო ადამიანები, მათი ახალი პატრონები, შავი ლატექსით მოსილი, მიმზიდველი გოგონა და მაცდური მზერის მქონე, თეთრთმიანი ბიჭი, თავიანთ თავებში დიდ საიდუმლოს მალავენ, რომლის გამხელასაც, ფაქტია, მათთვის არ აპირებენ…

ვინ იცის, იქნებ ოდესმე ამ ჟანგმოდებულ რობოტებსაც გაუჩნდეთ ფარული მიზნები… იქნებ, ერთ დღეს, მათაც დაიწყონ ოცნება… ოცნება თავისუფლებაზე და უკეთეს მომავალზე...

...................................................................

თვალსაწიერის მიღმა მყოფი, ჩვენი ფარული ოცნებები, მუდამ მალულად ცდილობენ გონების მიერ აღმართული, წარმოსახვითი, აკრძალული ბარიერის გადალახვას და სანავარდოდ გარეთ გამოსვლას. ყოფიერებით უკმაყოფილო ჩვენი მამაცი ფანტაზიები, დღითიდღე იკრებენ ძალას, აღვივებენ ჩვენ შინაგან ცეცხლს და ჩვენივე სულის უკიდეგანო ხეივანში დიდ აფეთქებას ამზადებენ, მწარე რეალობის დასასრულებლად...

თუმცა სამწუხაროდ, ძალიან ხშირად ისეც ხდება, რომ ეს ჯადოსნური, ბობოქარი, ლაღი აზრები ვერ ბედავენ მტკიცე საზღვრების გადალახვას. ჯერ პატარავდებიან, შემდეგ კი საერთოდ უკვალოდ ქრებიან გონების უკიდეგანო მორევში... და როგორც წესი, ზუსტად ამ დროს, ამ საიდუმლო, თამამ ოცნებებს, ოდესღაც ჩვენ ერთგულ თანამზრახველებს, მყისიერად ღალატში ვდებთ ბრალს და შეუმჩევლად ვაგრძელებთ "ბედნიერ" ცხოვრებას...