უღრან ტყეში დაბანაკებულ მებრძოლებს, რომლებსაც ბედმა, ამ სასტიკ რეალობაში, სხვისი დოვლათის მიტაცება და ასეთი ფორმით გადარჩენა არგუნა წილად, გამთენიისას, ნოას სამყოფლის შტურმით აღება აქვთ განზრახული. ვეღარ ითმენენ, სიგიჟემდე კლავთ ინტერესი, ერთი სული აქვთ გაიგონ, რა შეიძლება იმალებოდეს მავთულხლართების მიღმა, დანგრეული ძველი სამყაროს ყველასგან დავიწყებულ რკინის ჯუნგლებში.

სახლიდან შორს გადახვეწილი, სიხარბისგან დაბრმავებული ბოროტმოქმედები, რომლებსაც მაწანწალა, მტაცებელი ცხოველის ყნოსვა და ინსტინქტები აქვთ, შიშსაც არ ცნობენ და მხოლოდ იოლად გამდიდრების ჟინი კლავთ. ათას ვერსიას განიხილავენ. მათი დაკვირვებით, რაც მეტად დაცულია ტერიტორია, მით მეტი სიმდიდრე უნდა იყოს იქ. ასე ასწავლა მათ რთულმა ცხოვრებამ. ასეთია მათი გამოცდილება და ლოგიკა...

თუმცა, იქნებ ერთი მნიშვნელოვანი ნიუანსი მაინც გამორჩათ, ყაჩაღობაში გამობრძმედილ ამ დაუნდობელ ჭკუის კოლოფებს? კერძოდ ის, რომ განუზომელ სიმდიდრეს, შესაძლოა განსაკუთრებული პატრონი და მცველიც ჰყავდეს, რომლის მიზნებიც, დიდი ალბათობით, სრულებით არ უნდა ემთხვეოდეს მებრძოლთა ოცნებებს…

მაგრამ ასეთი იდეების გაჟღერება, დასახული გეგმის სისწორეში ეჭვის შეტანა და სიფრთხილისკენ მოწოდება, მომთაბარე მეომართა სამყაროში სისუსტის ნიშანია და ვინაიდან ეს ქმედება საბრძოლო ჟინს კლავს, მკაცრად დასჯადია.

სწორედ ამიტომ, გარიჟრაჟის მოახლოებისას, ზუსტად იმ დროს, როდესაც მზის პირველი სხივი უკვე მზად იყო ჰორიზონტიდან ხეების ფოთლებს შეთამაშებოდა და დედამიწისთვის ახალი დღის დადგომა ემცნო, ტყის სიღრმიდან საეჭვო ხმების გაგონებისას, დიდად წუხილიც არ გამოუთქვამთ. ელვის სისწრაფით აისხეს იარაღები, მგლის ხროვის მსგავსად მწყობრში ჩადგნენ და საბრძოლველად მოემზადნენ.

...................................................................

სამყაროში, სადაც ხვალინდელი დღე მხოლოდ მითია, ადამიანი კი გადაშენების პირას მყოფი, ბუნდოვანი მომავლის მქონე სახეობაა, საზოგადოება ქაოსსა და სასოწარკვეთაში ექცევა. იქ, სადაც კულტურა და ინოვაცია იყინება, იმედიც ავტომატურად ქრება და მხოლოდ ინსტინქტები და ცხოველური ამბიციები რჩება. იქ საღი აზრიც უაზრო ხდება, რადგან დროის ეს დაუნდობელი მსვლელობა ყველაფერს შთანთქავს და ამ გაპარტახების ფონზე, ცოცხალ არსებას მხოლოდ ერთი რამის, ძალის ვულგარული დემონსტრირების სურვილი უჩნდება...