თავზეხელაღებული მებრძოლები სრულ მზადყოფნაში არიან. მათი ყურადღება უღრანი ტყის იმ უბნისკენაამიმართული, საიდანაც უცნაური ხმა ისმის. ჩასაფრებულებს  უპირატესობა აქვთ. ვინც არ უნდაიმყოფებოდეს ამ დიდრონი ხეების უკან, მხეცი, ნადირი, თუ თავგზააბნეული მოგზაური, მათთვისსულერთია, ის განწირულია. მისი გამოჩენა და მომაკვდინებელი ცეცხლის გახსნა, ახლა მხოლოდ დროისსაკითხია. საეჭვო ხმა უფრო და უფრო ახლოვდება. დაძაბულობა კულმინაციას აღწევს. მებრძოლებისსაჩვენებელი თითები, ნერვიულად ეთამაშება მომართულ ჩახმახებს. საბედისწერო გასროლამდეწამებიღაა დარჩენილი...

ჩასაფრებულებისგან ოთხ-ხუთ მეტრში მდგარი მოზრდილი მუხის უკნიდან, უშველებელი მგელიაუჩქარებლად გამოდის. ცხოველი უცნაურად მოაბიჯებს და ზედმეტად მშვიდად გამოიყურება, თუმცათვალები და კბილები არაბუნებრივად, ალმასებივით უბრწყინავს. მისი რუხი სხეული კი საეჭვოდ ძლიერადბზინავს მთვარის შუქზე. საზარელი მხეცი უტიფრად შესცქერის ავტომატმომარჯვებულ ადამიანებს...

ტყვიების ზუზუნის ხმა აყრუებს გარემოს. დენთის სუნი ცვლის ცვრიანი ბალახის და ნედლი ფოთლებისსურნელს. ნაიარევი ხეების ნაფოტებით იფარება მიწა... მჭიდების შეცვლის დროა, თუმცა ისედაც ცხადია, რომ ასეთ ზალპს ვერცერთი ცოცხალი არსება ვერ გადაურჩება... თუმცა მგელი ისევ ისე დგას და ისევუტიფრად უყურებს ადამიანებს, მიუხედავად იმისა, რომ ახლა, მისი ლითონის სხეული ნატყვიარებითაასავსე, ცალი თვალი და რამდენიმე კბილი კი, დაზიანებული აქვს...

საკუთარ სახელოსნოში გამაგრებული ნოა, თვითნაკეთ პულტზე ღილაკს აჭერს. მომცრო ნაცრისფერეკრანზე, რომელიც პერიოდულად ბჭუტავს, მაინც კარგად ჩანს, თუ როგორ ესხმის თავს რკინის მგელი, მისიპირმშო, მისი ერთგული ლითონის მცველი, ტყეში დაბანაკებულ მებრძოლებს, მათ, ვისაც გარიჟრაჟზე, ნოასტერიტორიაზე შეჭრა და იქაურობის გაცამტვერება ჰქონდათ განზრახული. ახალგაზრდა, მარტოხელამეცნიერი კარგად ხედავს, თუ როგორ იხევენ უკან თავზარდაცემული, დაზიანებული, დაგლეჯილი ავაზაკები, როგორ გარბიან, როგორ სწრაფად ტოვებენ ტყეს, როგორ სხდებიან მანქანებში და იმ მიმართულებითუჩინარდებიან, საიდანაც პირველად გამოჩნდნენ...

ნოა კარგად იაზრებს ერთ გარდაუვალ, უსიამოვნო ჭეშმარიტებას. ამ დაუოკებელმა მხეცებმა სისხლის გემო უკვე იგემეს, ეს კი იმას ნიშნავს, რომ მათ ვეღარაფერი შეაჩერებთ. ისინი ვერასოდეს იტყვიან უარსბუნებრივ, ველურ ინსტინქტზე და აუცილებლად დაბრუნდებიან... ნოა ხვდება, რომ მისი გამჭრიახი გონებადა მთელი ენერგია ამიერიდან ახალი, საიმედო თავშესაფრის ძიებას უნდა მოხმარდეს. მან უნდა იპოვოს ისეთი ადგილი, სადაც სრულყოფილი რობოტის, X5-342-ის აღდგენას და დასახული მიზნის  მიღწევასშეძლებს...

…………………………………………………………………………………………………………….

ხანდახან ისეც ხდება, რომ ცხოვრებაში უდიდესი ნახტომები, უკან გადადგმული ნაბიჯებით იწყება... თუმცა, როდესაც გადამწყვეტი, უმნიშვნელოვანესი მომენტის დადგომამდე ცოტა ხნით ადრე, პირვანდელი გეგმისშეცვლა და უკან დახევა გვიწევს, საოცრად ვიბნევით და უსიამოვნო გრძნობა გვეუფლება...

მაგრამ, თუ დავფიქრდებით და გავიხსენებთ, რომ ხშირად, მშვენიერი ნახატის უკეთ შესაფასებლად, ბუნების გასაოცარი პეიზაჟის სრულფასოვნად აღსაქმელად, ან ციცაბო კლდეზე ასასვლელი სწორი ბილიკისუკეთ მოსაძებნად, უკან დახევა, დისტანცია და მეტი სივრცე გვჭირდება, უმალ შვებას ვიგრძნობთ დატაქტიკურ სვლებსაც, მეტი შემართებით, ზედმეტი ტრაგიზმის გარეშე შევასრულებთ...