საიდუმლო მიწისქვეშა ლაბორატორიიდან ამოსულ რობოტ ლუის და მის ახალ ქმნილებას, კიბორგ ბეკის, გაპარტახებული ავტოფარეხის დანახვა საერთოდ არ უკვირთ. ემოციებს არ ყვებიან, არც კი ბრაზდებიან. უკვე კარგად იცნობენ შერიფი დარკოს ხელწერას და ერთადერთი, რაც ახლა აინტერესებთ, საკუთარიუსაფრთხოება და თავდაცვაა. მათი აზრით კი, ამის მიღწევა მხოლოდ თავდასხმითაა შესაძლებელი. დიახ, ლუი და ბეკი იოლად თანხმდებიან, რომ ადამიანებში საყოველთაოდ გამჯდარი სიბრძნე, იმის შესახებრომ საუკეთესო თავდაცვა თავდასხმაა, სრული ჭეშმარიტებაა. ამიტომ პირველი, რაზეც ისინიფოკუსირდებიან, სრულყოფილი საბრძოლო მანქანის შექმნაა.

ლუიმ იცის, რომ ცოტა დრო აქვს, თან შეუმჩნევლად უნდა იმოქმედოს. უკანა ეზოში ავტონაწილებისშესაგროვებლად და სამუშაოდ მთვარის შუქი და ღამე არც ისე ხელსაყრელი კომბინაციაა, მაგრამ სხვა რაგზაა...

შექმნილ გარემოებას ერთი დადებითი მხარეც აქვს. ბეკი შესანიშნავად ერთვება პროცესში, რაც რობოტისაღფრთოვანებას იწვევს. ლუი თვლის, რომ იმ სასტიკ გარემოში, რომელშიც მათ უწევთ ცხოვრება, ასეთიბეკი უფრო პროდუქტიული და ეფექტურია. ამის გაგონებაზე რებეკა თვალებს ოდნავ ჭუტავს, იღიმება დათავისი მეტალის ხელებით ჟღალ თმას უკან, მხრებზე თავმომწონედ იყრის. ამ დროს, ის ისეთივემშვენიერია, როგორც მათი პირველი შეხვედრისას, ოღონდ, ამ მშვენიერებაში არის კიდევ რაღაც ახალი. ისახლა სანახევროდ რობოტია, მისი რკინის ნაწილები კი ლუისთვის მეტად მშობლიური და ახლოა. 

ტანდემი შედგა. რობოტის და კიბორგის ერთობლივი ნამუშევარი იდეალურია. ისღა დარჩენიათ მტრისგასანადგურებელი სამოქმედო გეგმა სწრაფად შეიმუშაონ და გზას გაუდგნენ... ლუი, ბეკი და მათი პირველისაერთო ქმნილება...

................................................................

ჩვენში გაჩენილ ყოველ ახალ ვნებას და სურვილს, ალქიმიური, ჯადოსნური ელექსირის ეფექტი აქვს დაპიროვნების მეტამორფოზას იწვევს. ახალი მისწრაფებებით გაბრუებულნი, ხშირად ვკარგავთ უწინდელ„მე“-ს და იმ იმედით, რომ ამიერიდან, ცხოვრებას სრულფასოვნად შევიგრძნობთ, თვითკმაყოფილნი, მედიდურად, ხარბად ვეწაფებით ახალ ნექტარს...მაგრამ ვინ იცის, იქნებ ეს სიტკბო მხოლოდ მაცდურიეფექტია, იმ რეალური სიმწარისა, რაც წინ გველოდება?