ღონემიხდილი ლუი და ბეკი ავტოფარეხში ფხიზლდებიან. კარგად ახსოვთ მომხდარი, თუმცა, როგორმოხვდნენ აქ, ახსნას ვერ პოულობენ. ვინ, ან რა იყო მანათობელი სუბიექტი, რომელმაც მათი მისიაშეაჩერა, გათიშა და უკან დააბრუნა?! როგორ მოახერხა?! რას ნიშნავდა ეს ყველაფერი?! ის ისაა, ძალასიკრებენ და მსჯელობისთვის ემზადებიან, რომ მანათობელი ბურთი, კვლავ მათ წინ ჩნდება, მკვეთრფერებად იწყებს ბზინვას და ნელ-ნელა, უცნაური გარეგნობის ადამიანის ჰოლოგრამადტრანსფორმირდება. ის დამაჯერებელი, მშვიდი ხმით იწყებს საუბარს.

სტუმარი, რომელიც ლუის თხოვნის მიუხედავად, საკუთარ ვინაობას არ ამხელს, ახსენებს რობოტს, რომ ისდიადი საქმეებისთვის არის შექმნილი. შესაბამისად, ადამიანურ სისუსტეებს არ უნდა იჩენდეს და არც მათპროვოკაციულ თამაშებში იღებდეს მონაწილეობას. ის სასტიკად გმობს შურისძიების გეგმას, სამაგიეროდიწონებს ლაბორატორიას და იქ განვითარებული მოვლენებით, კერძოდ კი რებეკას კიბორგადტრანსფორმაციით, აღფრთოვანებას ვერ მალავს.

ბეკი დაძაბული ისმენს, თუ როგორ ტუქსავს უცნაური არსება ლუის. უნდა საუბარი გააწყვეტინოს, თუმცასაბოლოოდ მაინც თავს იკავებს. მის გონებაში ახალი გეგმა იწყებს ფორმირებას, რომლის საიდუმლოდშენახვასაც არჩევს.

სტუმარი საუბარს მშვიდად აგრძელებს, რობოტს არიგებს და სასარგებლო რჩევებს აძლევს. ლუი ნელ-ნელახვდება, რომ ეს ხმა საიდანღაც ეცნობა. თითქოს ამ აზრებსაც ოდესღაც ვიღაც უზიარებდა. იხსენებს, რატომ დაიწყო მანქანების შეკეთება, შემდეგ კი როგორ გაუჩნდა საიდუმლო ლაბორატორიის შექმნისიდეა. ნუთუ, მის წინ სწორედ ის აჩრდილია, რომელიც ავტოფარეხში გამოღვიძებულს, დიდი ხნისგანმავლობაში, მოსვენებას არ აძლევდა? ნუთუ, მის წინ ისაა, ვინც ყველაფერი შეასწავლა?

ამ ფიქრებში გართული ლუი უცებ აღმოაჩენს, რომ იდუმალი სტუმარი უკვე ემშვიდობება. მისი ფერადი, მბზინავი ფიგურა კვლავ მანათობელ ბურთად იქცევა და ქრება.

................................................................

როდესაც მეხსიერების ბუნდოვან სიღრმეებში, ჩვენი გონების უკიდეგანო ლაბირინთში ვხვდებით, ფანტომური შეხებასავით გაუგებარი, უცნაური გრძნობა გვეუფლება. სასიცოცხლო მნიშვნელობისმოგონებები, კვამლის დაჭერის მსგავსად მიუწვდომელი ხდება. წარმოქმნილი აზრები თითქოს დაგვცინის. პანიკა გვიპყრობს, უძლურნი ვხდებით და მთლიანად გვშთანთქავს სანუკვარი მოგონებები. გამაგიჟებელითავსატეხები და არეული აზრები, იმ გადამწყვეტი ბრძოლისთვის იხმობს გონებას, რომელშიც ცდილობსდაიბრუნოს ის, რაც სამართლიანად მისი საკუთრებაა. ეს კი იმ ფაქტის შემზარავი შეხსენებაა, რომნებისმიერი ნაცნობიც კი, შეიძლება იდუმალებითაა მოცული და მზადაა ფრაგმენტული ჩურჩულის ზღვაშიდაგვტოვოს.