გვიანია. ქალაქს სძინავს. მხოლოდ აქა-იქ შეინიშნებიან სასუსნავის მოპოვების იმედად მორბენალიკეთილი, უპატრონო ცხოველები და მწყობრიდან გამოსული, ჟანგმოდებული, ძველი რობოტები, რომელთაცსაკუთარი თავის ჯართში ჩაბარების ჭკუაც კი აღარ შერჩენიათ.

ერთ დროს სისხლის, ძვლების და ხორცისგან შემდგარი მყიფე, ნაზი არსება, რომელიც ახლა თითქმისმთლიანად მეტალის მტკიცე აბჯრადაა ქცეული და კბილებამდეა შეიარაღებული, სამალავიდან აკვირდებაპოლიციის უფროსის, სასტიკი და ვერაგი შერიფი დარკოს ადგილსამყოფელს. სწორედ ამ ბოროტისამართალდამცავის "გენიალურ" გეგმას ემსხვერპლა რებეკა, იმ ბედნიერ დროს, როდესაც მომხიბვლელი, ლაღი და უდარდელი ადამიანი იყო და ცხოვრებისგან სიამოვნებას ავტორბოლებში მონაწილეობითიღებდა.

შურისძიების წყურვილით შეპყრობილ კიბორგს, რამდენჯერმე მაინც წყდება თვალიდან ცრემლი, იმისწარმოდგენისას, თუ რა დაემართება რობოტ ლუის, როდესაც მისი გაპარვის და სახიფათო განზრახვისშესახებ შეიტყობს... მაგრამ რა გაეწყობა. არჩევანი გაკეთებულია. ახლა მთავარი მიზნის მიღწევაა - შერიფის ლიკვიდაცია. ამისთვის კი მოცდაა საჭირო, სწორი მომენტის შერჩევა და მოულოდნელითავდასხმა მძინარე დარკოზე.

როგორც იქნა შერიფის ოთახშიც ქრება სინათლე. მოქმედების დროა. ბეკი სამალავიდან გამოდის. მშიერილომის მსგავსად, რამდენიმე დიდი ნახტომის შედეგად, მარტივად ჩნდება შენობასთან და ახლა უკვეხვლიკივით მიცოცავს კედელზე, ბოლო სართულისკენ, სადაც დარკოს პენტჰაუსია განთავსებული.

ბეკი მოქნილად აღებს ფანჯარას. უკვე თითქმის მთელი სხეულით შიგნითაა. ნათლად ხედავს იმსანატრელ კადრს, როდესაც შერიფს სიცოცხლეს ასალმებს, თუმცა ამ გადამწყვეტ წამს, მის ყურადღებასქუჩიდან შემომავალი გამაყრუებელი ხმა იქცევს, ნაცნობი ხმა, რომლისგანაც მხოლოდ სამი სიტყვისგაგებას ასწრებს...

- რებეკააა! ეს მახეააა…

................................................................

როდესაც ქაოსის ფონზე შექმნილი მცდარი, ნაჩქარევი გამოთვლების წყალობით, დამსხვრეულიამბიციებით გარშემორტყმულნი, უიმედობის ფსკერზე აღმოვჩნდებით...როდესაც ვერ ვაცნობიერებთ ჩვენიშესაძლებლობების სრულ სპექტრს, თავდაუზოგავად ვეშვებით ხელიდან გაშვებული შესაძლებლობებისმორევში... და ვიღებთ კატასტროფას.

როდესაც ჩვენი მიზნების მოჩვენებითი გრანდიოზული გობელენი მაცდურად იშლება ჩვენ თვალწინ, ვბრმავდებით…  
ვყრუვდებით, როდესაც ჩვენი ოცნებების დერეფნებიდან, ჩვენივე მოუთმენლობის გამოძახილი გვესმის... და საბოლოოდ ვიღებთ ერთ კონკრეტულ შედეგს... შედეგს, რომელიც ძალიან ხშირად საბედისწეროხდება...