ქალაქში საეჭვო ხმები დაირხა... ამბობენ, თითქოს საყოველთაო რალიზე სასიკვდილოდ დამტვრეულირებეკა ცოცხალია და შერიფ დარკოზე შურისძიებას აპირებს. იმასაც ამბობენ, რომ ბეკი, რომელიცოფიციალური ვერსიით, ავარიის შემდეგ, რობოტმა ლუიმ გაიტაცა და გაუჩინარდა, სინამდვილეში, მისიწყალობით, გამანადგურებელ კიბორგადაა ქცეული და ანგარიშგასაწევ ძალას წარმოადგენს.

შეიძლება ეს ყველაფერი ქალაქის მაცხოვრებლების მდაბიო ფენის წარმომადგენელთა ბინძურიფანტაზიის ნაყოფია, თუმცა იქნებ სიმართლეც კია. ვინ იცის?

როგორც არ უნდა იყოს, ამ ამბით შეშფოთებულ დარკოს, თურმე დიდი ხანია მშვიდი ძილით აღარ სძინავს. უფრო ეჭვიანი და სასტიკი გამხდარა. ყველგან ჯაშუშები და აგენტები ჰყავს გამწესებული, რომლებიცნებისმიერი სულიერის საეჭვო გაფაჩუნებასაც კი ამცნობენ პატრონს.

მშვენიერი სქაი, შერიფის მეგობარი გოგო, დარკოს და მისი ქვეშევრდომების ფარულ შეხვედრებსუნებლიედ, მუდმივად ესწრება. ხან საძინებლიდან, ხანაც სააბაზანოდან აყურადებს მათ საუბარს. დეტალურად იცის მათი გეგმების შესახებ და თვითონაც აწყობს გეგმებს.
რბილად რომ ვთქვათ, ბოლო ხანებია, შერიფი არც მის მიმართ იჩენს განსაკუთრებულ სითბოს... სქაიცმიზეზს ეძებს მისგან თავის დასაღწევად... ამიტომ გასაკვირი სულაც არაა, რომ იმ საბედისწერო ღამეს, როდესაც პენტჰაუსში, რებეკას ხელში ჩასაგდებად, დარკო და მისი ხალხია ჩასაფრებული, ის უსწრაფესადრეაგირებს... სახლიდან ფარულად იპარება და მტრის კლანჭებისკენ მიმავალ კიბორგს, რომელსაცშერიფის მიერ დაგებულ მახეში მოხვედრამდე წამები აშორებს, ისტერიულად შესძახებს:

- რებეკააა! ეს მახეა...

სქაი ხედავს, რომ მისი მცდელობა, შეაჩეროს კიბორგი, შედეგს ვერ აღწევს. სამწუხაროდ უკვე გვიანია... სასოწარკვეთილი სასწრაფოდ, მალულად ტოვებს ტერიტორიას და სათადარიგო გეგმის შემუშავებაზეიწყებს ფიქრს. გულდაწყვეტილი აცნობიერებს, რომ ამიერიდან თავადაც საფრთხეშია. მარტო ვერგადარჩება… მოკავშირეების ძიების და ცვლილებების დროა… 

………………………………………………………………………..

როდესაც აწმყოს სიმძიმე აუტანელი ხდება და ვხვდებით, რომ გაუსაძლისი სასოწარკვეთის ზღვარზევართ... როდესაც ვგრძნობთ, რომ ჰაერი, რომელსაც ამ პირობებში ვსუნთქავთ - გვახრჩობს და მტკნარიწყალი, რომელსაც ვსვამთ - გვწამლავს, სულის სიღრმეში აჯანყების ნაპერწკალი ღვივდება... ვადგებითბუნტის გაუკვალავ, ბურუსით მოცულ აღმართს, იმ იმედით, რომ ჩვენი ნება გაგვინათებს გზას და ბოლოს, ერთ მშვენიერ გარიჟრაჟზე, ბორკილების მსხვრევის ხმით გავაღვიძებთ ახალ სამყაროს...