მეგაპოლისის უიმედო ნანგრევებში, თითქმის სრულ მარტოობაში, გატარებულმა მკაცრმა წლებმა, ნოამტკიცე სულის, მიზანდასახულ, რთულ გარემოსთან ადაპტირებულ, განათლებულ, გამჭრიახ, უნივერსალურარსებად აქცია. 

მუდმივმა ფიქრმა, კითხვებმა სამყაროს შესახებ, შემდეგ ამ კითხვებზე პასუხების ძიებამ, საკუთარ თავსადა გარემოზე დაკვირვებამ და გაუთავებელმა ექსპერიმენტებმა, უნიკალური ცოდნა შესძინა ახალგაზრდამოგზაურს.

ხელნაკეთი მფრინავი მეტალის დეტექტორის ნაპოვნი და შეკეთებული ძველი სკანერების, დრონების, სხვადასხვა საჭირო ელექტრომოწყობილობის, კომპასისა და ქალაქის აღდგენილი რუკის დახმარებით ნოაყოველდღიურად, აუჩქარებლად, დასახული გეგმის მიხედვით დაძვრება ბეტონის ჯუნგლების გაუვალნამარხებში. თავს არ ზოგავს სანუკვარი სურვილის ასასრულებლად - იპოვოს რობოტი X5-342 და არსებულიუსამართლო, სასტიკი თამაშის წესები საბოლოოდ შეცვალოს უკეთესობისკენ. დაუბრუნოს ადამიანებს ის, რაც ათასი წლის წინ დაკარგეს - ძველი, ნათელი სამყაროს დიდება, თავისუფლება და კეთილდღეობა!

მეგაპოლისის ცენტრალურ ქუჩაზე დანგრეული, ერთმანეთზე უშნოდ, შემზარავად გადახლართულიცათამბრჯენების მთაზე, ელექტრომოწყობილობა სიგნალს პოულობს და უჩვეულო წრიპინს იწყებს. ხმაძლიერდება. ნოა შეშდება. ნუთუ ხელსაწყო მწყობრიდან გამოვიდა?! ან იქნებ მორჩა ტანჯვა, ძიება და ამნანგრევების ქვეშ მართლაც უძველესი რობოტის სამარხია?!

სიგნალი არ წყდება. უკვე ყველა ელექტრომოწყობილობა, ნოასთვის გასაგებ ენაზე, ერთი და იგივე რამეზემეტყველებს. ახალგაზრდა მეცნიერის სახეზე სევდანარევი ღიმილი და ცივი ოფლი ჩნდება. ძალა ეცლება, იქვე იკეცება, ბეტონის ნაჭრებს მუშტებს ურტყამს და ცრემლმორეული იწყებს ყვირილს.

ნოამ გაიმარჯვა! თუმცა, მან იცის, რომ საბოლოო ტრიუმფამდე გრძელი გზაა გასავლელი... ძალიან გრძელიგზა... დაუღალავი შრომის კიდევ რამდენიმე წელიწადი და ნოა შეძლებს რობოტის ამ ნანგრევებიდანამოთხრას და...და უკვე შემდეგ, გადამწყვეტი ბრძოლისთვის მზადებას...

................................................................

ურთულეს ბრძოლაში მოპოვებული გამარჯვების პირისპირ მარტოდმარტო დარჩენილ ადამიანს, სასიამოვნო, ამაღლებულ გრძნობებთან, ან სულაც ეიფორიასთან ერთად, ძალიან ხშირად გაურკვეველისიმძიმის განცდაც იპყრობს.

არც თუ ისე იშვიათად, წარმატების მიღწევის გემო, მოულოდნელად შეიძლება იმდენად მწარე აღმოჩნდეს, რომ სასწორზე შეაგდოს ყველაფერი, რაც გადაგვხდენია, უკან გახედვის სურვილი გაგვიქროს, შეგვაშინოს... და თუ მოღალატე ქარიშხლებით და დაუმორჩილებელი სიბნელით სავსე განვლილი გზებისამ ბოროტ აჩრდილს საშუალებას მივცემთ წარსულიდან კუდი იქნიოს - წაგვლეკავს... 

ამ წარმოსახვით გზაჯვარედინზე, გადარჩენის ერთადერთი გზა დაუნდობელი გამძლეობის მოკრება, ახალი მიზნის, ახალი ტრიუმფისკენ მიმავალი უფრო რთული, უფრო საშიში, უფრო სახიფათო გზის არჩევაა.