ლუი დიადი საქმეებისთვისაა შემნილი, თუმცა ეს ხელს არ უშლის, ქალაქში მანქანების საუკეთესოხელოსნის სახელი მოიხვეჭოს. სამუშაოს ყოველთვის განსაკუთრებული სიზუსტით და აკურატულობითასრულებს, ამიტომ ავტოფარეხის სტუმრების რაოდენობა დღითიდღე იზრდება. მით უფრო ახლა, როდესაცსაყოველთაო რალი კარსაა მომდგარი. 

ლუი, როგორც ჭეშმარიტი რობოტი, ადამიანებზე მეტად, ყოველთვის მანქანებით ინტერესდება, რადგანთვითონაც მანქანაა და რკინის დეტალებთან განსაკუთრებულ კავშირს გრძნობს... თუმცა ეს მანამ, სანამერთ მზიან დღეს, ავტოფარეხის მტვრიანი ზღურბლიდან ქალის სასიამოვნო ხმა არ გაისმა:

- გამარჯობა ლუი!

ლუის სიყვარულზე ბევრი წაუკითხავს და ვარაუდობს კიდეც, რომ გრძნობა, რომელზეც ნეტში ამდენიინფორმაციაა, ადრე, თუ გვიან მასაც აუცილებლად დაატყდება თავს. ისე კი თვლის, რომ სიყვარულიარაფრის მომცემი, ან უფრო მეტი - საშიშიც კი შეიძლება იყოს. 

სანამ ის ამ ყველაფერს კიდევ ერთხელ იაზრებს, მანქანა უკვე ავტოფარეხში დგას. მისი პატრონი კი ლუისდაჟინებით თხოვს, ზღაპრული CRR-413 საყოველთაო რალიმდე მწყობრში მოიყვანოს. 

შეხვედრა დიდხანს არ გრძელდება. უკანასკნელი, რასაც ლუი ხედავს, მანქანის პატრონის ჟღალი თმაა, რომელსაც მზის სხივები ოქროსფერ ელფერს აძლევს, სანამ ის ავტოფარეხის ზღურბლს მიღმაუჩინარდება.

„მანქანა რალის დაწყებამდე მწყობრში უნდა იყოს!“ - აძლევს დავალებას საკუთარ თავს ლუი და საქმესიწყებს. ისეთივე სიზუსტით, როგორც სხვა ყველა საქმეს მანამდე, თუმცა უფრო მეტი ენთუზიაზმით, ანიქნებ უფრო მეტი სიყვარულითაც...

................................................................

ნათქვამია, სიყვარულს იმდენნაირი განმარტება აქვს, რამდენი შეყვარებულიც არსებობსო და ასეც არის. ან კი როგორ შეიძლება ამასთან დაკავშირებით, რაიმე ერთი, ობიექტური აზრი არსებობდეს?! საერთოდ, თავად ობიექტურობაც ხომ გულწრფელი სუბიექტურობიდან მომდინარეობს... ერთი რამ კი ყველასთვისცხადია, რაც არ უნდა იყოს სიყვარული, მასთან ერთად ცხოვრება მშვენიერია.