ბარაკოსის უმდიდრესი ადამიანი, ვაჭართა გილდიის მეთაური - კალი ბონქი, პომპეზურ დახვედრას უწყობს მამაც რობოტს. ლუი, რომელმაც შესაშური გამბედაობა გამოიჩინა და ბავშვები მდინარეში დახრჩობისგან იხსნა, მყისიერად ქალაქის მაცხოვრებელთა ყურადღების ცენტრში მოექცა. შესაბამისად, სავსებით დამსახურებულად მოირგო ბარაკოსის გმირის ტიტულიც. გმირებს კი, როგორც ჩანს, ამ მიწაზე, დიდ პატივს სცემენ.

ზღვის პროდუქტებით, ეგზოტიკური ხილით, მდიდრული სასმისებით და ჭურჭლით მორთული სუფრა, რომელსაც მშვენიერი ჭაბუკები და თვალწარმტაცი მზეთუნახავები ემსახურებიან, თვალნათლივ ცხადყოფს მასპინძლის უდიდეს პატივისცემას სტუმრისადმი, რობოტის როლს, მის მნიშვნელობას.

მართალია ლუი მსგავს ნადიმზე აქამდე არასოდეს მოხვედრილა, არც ჭამა იცის, არც სმა, თუმცა ის კარგად ახსოვს, რომ ადამიანებს ასე სჩვევიათ მადლიერების გამოხატვა და ყველანაირად ცდილობს შეიფეროს არსებული რეალობა. თავაზიანად ესალმება მასპინძელს და შეძლებისდაგვარად მოკრძალებულად ბღუჯავს სასმლით სავსე, ძვირფასი თვლებით მოჭედილ ჭიქას ლითონის ხელში.

ლუის ისიც ახსოვს, რომ ძებნილია, ვინაობას ვერ ამხელს. საუბარში საკუთარი თავის შესახებ შეთხზულ ლეგენდას უზიარებს ახალ ნაცნობებს და ცნობისმოყვარე, მარტოხელა მოგზაურად ასაღებს თავს, რომელსაც მიზნად მსოფლიოს შემოვლა აქვს დასახული.

...................................................................

ჩრდილისკენ სწრაფვის მიუხედავად, ცხოვრების კაშკაშა ეპიზოდებში, ხშირად ყურადღების ცენტრში მაინც ვექცევით და უნებლიედ ვარსკვლავები ვხდებით...
მიუხედავად გადამეტებული სურვილისა - თავი დავაღწიოთ დაუნდობელ მზერას, ჩვენდამი ინტერესის მახრჩობელა ჩახუტებას, თვალისმომჭრელ ელვარებათა კასკადს - მოთმენა და ანგარიშის გაწევა გვმართებს...

ყოველი ასეთი ფურცლის გადაშლისას, უნდა გვახსოვდეს, რომ ყველაზე ღრმა, ბრუტალური ბრძოლა ჩვენს შიგნით ხდება... მაშინ, როცა სასოწარკვეთით ვცდილობთ სიცხადის პოვნას, არსებობის შეუბრალებელ გამოხედვაში...