- ადგომის დროა... ზარმაცი გოგონები ვერასოდეს აღწევენ მიზნებს… რებეკა! რებეკა! გაიღვიძე!

ბეკი ძალას იკრებს, თვალებს ახელს, გარშემო მტვერი და დინამიტის სუნით გაჟღენთილი სქელი ჰაერია.

- ადგომის დროა... გაიღვიძე! - ჩაესმის კიბორგს მამაკაცის ხმა. დაბნეულობის მიუხედავად, რებეკა დარწმუნებულია, რომ ეს, მამის ხმა არაა, თუმცა ის ზუსტად ისევე ამხნევებს, როგორც ბავშვობაში მამა. სწორედ ამ დროს, მის წინ ნაცნობი სილუეტი იკვეთება. კოსმიური მტვერი უკვე თითქმის მთელი ძალით აჯანჯღარებს კიბორგს და ჯიუტად იმეორებს - "ადგომის დროა". მამაკაცის უკან ქალიც ჩნდება. ეს სქაია, რომელიც ქვაბულის გასასვლელთან ატუზულა და პერიმეტრს აკონტროლებს.

კოსმიური მტვერის დახმარებით კიბორგი ფეხზე დგება. წინ სქაი მიუძღვით და მეგობრები მაქსიმალურად სწრაფად იწყებენ მოძრაობას მაღაროს გასასვლელისკენ, იქ სადაც ჯურღმული მთავრდება და თავისუფლება იწყება.

მაღაროს ამოსასვლელს მიახლოებულები, ხაფანგში გაბმულ, თავდაყირა ჩამოკიდებულ თავებზე მონადირეებს აწყდებიან, რომლებიც მათ დანახვაზე უშვერი სიტყვებით იწყებენ ლანძღვას. რებეკა მომენტალურად ხვდება, რაც მოხდა და მიუხედავად ენერგიის უქონლობისა, ძველი, ცნობილი მონადირული სიმღერის ღიღინს იწყებს, მახეში გაბმულ მრისხანე მხეცზე, რომელიც ერთ დღეს, თვითონვე გახდა მსხვერპლი.

ნაზმა სიომ დაბერა ნესტიან გვირაბში. სუფთა ჰაერის ნაკადი დაიძრა ბეკის ფილტვებისკენ. ნანატრი სინათლის სხივები მაცდურად ათამაშდნენ მაღაროს შავ, კლდოვან კედლებზე...

...................................................................

თავისუფლება, უპირველეს ყოვლისა, საკუთარი გზის არჩევის უფლებაა... მაშინაც კი, თუ ეს გზა მოულოდნელობით აღსავსე ბილიკთან მიგვიყვანს...

თავისუფლება ვერ იარსებებს ვერც საზღვრებში, ვერც ვაკუუმში, მიუხედავად ჩარჩოების უკიდეგანო ზომის, ან პროპორციისა.